28 красавіка - Між сьвятымі айца нашага Кірылы, біскупа Тураўскага

На "Госпадзе, Цябе клічу...": тры сьвята і наступныя:

(Тон 4). Трубу з золата каваную, боганатхнёны арган багаслоўя, мора невычэрпнае догмаў, умацаваньне царкоўнае, розум нябесны, глыбіню мудрасьці, залатую чашу, з якой мёдам цякуць салодкія рэкі вучэньня і пояць усё стварэньне, у звонкіх песьнях усхвалім.

Зорку незаходную, якая сваімі промнямі прасьвятляе нашую краіну, прапаведніка пакаяньня, залатыя вусны, што асушаюць макрату роспачы і арашаюць сэрцы, сатлелыя ад грахоў, Кірылу, справядліва званага другім Залатавусным, ушануем.

Зямны анёл, нябесны чалавек, ластаўка дабраслоўная і шматгалосная, скарбніца дабрадзейнасьцяў, скала непарушная, прыклад верным, спаўжыхар анёлаў сьвятых, роўны норавам з апосталамі Кірыла хай будзе ўзьвялічаны ў песьнях.

(Тон 6). Праведны і блаславёны ойча сьвяты, пастыру добры і вучню Начальніка пастыраў Хрыста, што паклаў душу сваю за авечкі, прасі сёньня, усяхвальны Кірыла, Госпада дараваць нам малітвамі тваімі веліч зьмілаваньня.

Цяпер...: сьвята

Чытаньне кнігі Прыповесьцяў (10:7-8;3:13-16;8:6,34-35,4,12,14,17,5-9; 1:23; 15:4)

Памяць праведнага поўная хвалы, і блаславеньне Гасподняе на галаве яго. Блаславёны той, хто набыў мудрасьць і знайшоў разуменьне. Лепш набываць мудрасьць, чым золата і серабро. Яна больш вартасная за каштоўныя камені, усё, чаго б ты не жадаў, не раўняецца ёй. Даўгалецьце ў правай руцэ яе, а ў левай – багацьце і слава. З вуснаў яе цячэ справядлівасьць, закон і міласэрнасьць на языку ў яе.

Паслухайце мяне, дзеткі, бо важнае кажу, з вуснаў маіх выходзяць словы праўды. Шчасьлівы той, хто мяне слухае, штодня ля дзьвярэй маіх чакае, ля парогу варот маіх чувае. Бо хто мяне знайшоў, знайшоў жыцьцё і асягнуў ласку ў Госпада. Клічу вас, людзі: да сыноў людзкіх мой голас. Я – мудрасьць, разважлівасьць блізкая мне, маю глыбокую веду. У мяне рада і помач, мая разважнасьць і сіла. Я люблю тых, што мяне любяць; хто шукае мяне пільна, той знаходзіць. Прастадушныя, навучайцеся разважлівасьці і вы, неразумныя, набірайцеся розуму. Слухайце, бо я пра важныя рэчы гавару, шчырасьць адчыняе вусны мае. Вусны мае кажуць праўду, усё крывадушнае агіднае вуснам маім. Усе словы мае праўдзівыя, няма нічога няшчырага, крывадушнага ў іх. Усе яны ясныя для тых, хто іх разумее, і праўдзівыя для тых, хто асягнуў мудрасьць. Вярніцеся на шлях мой. Вось я надзялю вас духам маім і навучу вас радам маім. Лагодны язык – дрэва жыцьця, а крывадушны губіць душу.

Чытаньне кнігі Прыповесьцяў (10:31-11:12)

Вусны праведнага кажуць мудрасьць, а язык распусны будзе зьнішчаны. З вуснаў праведнага цячэ тое, што мілае Богу, з вуснаў няверных – распуста. Агідная Госпаду мера неправедная, вага справядлівая да спадобы Яму. З высакамернасьцю прыходзіць ганьба, са сьціпласьцю – мудрасьць. Шчырасьць кіруе праведнымі, здрадлівых загубіць іхняя хітрасьць. У дзень гневу багацьце бескарыснае, а справядлівасьць ратуе ад сьмерці. Праведнасьць нявіннага выраўноўвае шлях яму, а нязбожны гіне з прычыны нязбожнасьці сваёй. Праведнасьць зьяўляецца ратункам для справядлівых, у сваёй злосьці запутваюцца падступныя. Памірае грэшнік, і з ім гіне надзея яго; марныя спадзяваньні сільных. Справядлівы вызваляецца ад бяды, замест яго ў яе ўпадае нязбожны. Неправедны вуснамі губіць бліжняга свайго, праніклівасьць праведных збаўляе іх. Калі праведным шчасьціць, увесь горад цешыцца; калі грэшнікі гінуць, усе скачуць з радасьці. Блаславеньнем праведнікаў горад умацоўваецца, вуснамі грэшнікаў – занепадае. Неразумны выказвае ўголас пагарду да іншых, разумны ўмее маўчаць.

Чытаньне кнігі Мудрасьці ( 4:7-15)

Праведнік, хоць бы і памёр перадчасна, знойдзе супакой. Старасьць ягоная пачэсная не даўгалецьцем, яна ня мерыцца лікам гадоў; сівізна ягоная – мудрасьць, а мера старасьці – жыцьцё беззаганнае. Ён быў да спадобы Богу, знайшоў міласьць у Яго і, жывучы сярод грэшнікаў, быў забраны, каб злосьць не адмяніла думкі ягонай, і няшчырасьць не зьвяла душы ягонай. Бо прывабнасьць злога засланяе добрае, і бура пажадлівасьцяў зацямняе правы розум. Дасягнуўшы рана дасканаласьці, ён шмат перажыў, бо душа яго была мілая Богу і таму Ён пасьпяшыў забраць яго з благога асяродзьдзя. А людзі бачылі гэта і не разумелі, і ня ўзялі сабе гэтага да сэрца, што міласэрнасьць і ласка Ягоная з выбранымі Ягонымі, і провід Ягоны са сьвятымі Яго.

(Тон 5). Радуйся, боганатхнёны чалавекалюбны прапаведніку, які паказаў нам розныя прыклады пакаяньня; розум у золата апраўлены, ластаўка залатавусная; галубка, што зьзяе залатымі дабрадзейнасьцямі, струмень, з якога цякуць воды боскага вучэньня; вусны, якім даручана Боскае чалавекалюбства. Малі Хрыста дараваць душам нашым веліч зьмілаваньня.

Верш: Вусны мае кажуць словы мудрасьці.

Радуйся, ойча сірот, пакрыўджаных хуткі памочніку, апекуне бедных, карміцелю галодных, настаўніку тых, што зграшылі, богапрыемны і пачэсны лекару душаў; пэўнае веданьне багаслоўя, выясьненьне пісаньняў духоўных, закону дзейны ахоўніча; правіла паступаньня вернае, мудрасьць высокая відзеньняў і дзеяньняў: Малі Хрыста дараваць душам нашым веліч зьмілаваньня.

Верш: Вусны праведніка абвяшчаюць мудрасьць.

Радуйся, блаславёны ойча Кірыла, што зазьзяў у нашай краіне ясьней за промні сонечныя дабрадзейнасьцямі і збавеннымі словамі; мудры сярод мудрых, выдатны красамоўца, настаўнік пакаяньня; радуйся, ціхае мора розуму, што вуснамі і розумам пацёк усьлед за Хрыстом. Малі Яго даць душам нашым веліч зьмілаваньня.

(Тон 6). Труба залатагалосная, залатаслоўны Кірыла, азалаці сэрцы верных залатацечнымі вучэньнямі тваімі: голас настаўленьняў тваіх, ойча сьвяты, па-прарочаму загучаў і прасьвятліў нашу краіну.

Цяпер...: сьвята

Трапар Кірылы (тон 8): Ласка, што, быццам сьветач, з вуснаў тваіх зазьзяла, скарбы малітвы нам у дары прынесла, шлях да пакаяньня паказала, веліч Божай спагады праславіла. Навучаючы нас словамі тваімі, ойча сьвятаначальніча Кірыла, малі Хрыста Бога збавіць душы нашыя.

Слава... цяпер...: сьвята

Трапар сьвята

Трапар Кірылы (тон 8): Ласка, што, быццам сьветач, з вуснаў тваіх зазьзяла, скарбы малітвы нам у дары прынесла, шлях да пакаяньня паказала, веліч Божай спагады праславіла. Навучаючы нас словамі тваімі, ойча сьвятаначальніча Кірыла, малі Хрыста Бога збавіць душы нашыя.

Кандак Кірылы (тон 6). Сьвяты ойча Кірыла, настаўніку наш, ты, быццам другі Залатавусны, зазьзяў сьветлым вучэньнем тваім і тым, што сядзелі ў цемры, сьвятло Боскай навукі прынёс; пакорна просім цябе: малі Хрыста Бога, перад пасадам якога ты прабываеш, каб Ён даў супакой краіне нашай і ўсяму сьвету, і тым што шануюць памяць тваю, дараваў адпушчэньне грахоў, удзел у вечных дабротах і багацьце свайго зьмілаваньня.

Цяпер...: Кандак сьвята

Пракімен (Пс 48:4,2): Вусны мае кажуць словы мудрасьці, разважнасьць – роздум сэрца майго.

Верш: Пачуйце гэта, усе людзі, слухайце ўважліва, усе жыхары зямлі.

Апостал: Гэб 7:26-8:2

Алілуя (Пс 36:30,31). Вусны праведніка абвяшчаюць мудрасьць, язык ягоны кажа праўду.

Верш: Закон Бога ягонага ў сэрцы яго, ногі ягоныя не спатыкнуцца.

Евангельле: Ян 10:9-16

Прычасьнік сьвята і наступны: Памяць праведніка жыць будзе вечна, благое весткі ён не збаіцца. Алілуя, алілуя, алілуя.