АЎТОРАК УВЕЧАРЫ

Прыбіты да крыжа як чалавек, Ты, Хрысьце Божа, абагавіў людзкую прыроду і начальніка зла ўмярцьвіў; вызваліўшы нас ад праклёну, што прыйшоў ад дрэва, у добрасардэчнасьці Тваёй Ты сам узяў на сябе праклён, і дараваў сьвету блаславеньне і веліч зьмілаваньня.

Вышэйшы за ўсё пачэснае, Ты, добры Ўладару, дазволіў сябе абясславіць, пацярпеўшы на дрэве ганебную сьмерць, а род людзкі атрымаў несьмяротнасьць і першаснае жыцьцё, калі Ты, Усемагутны, целам памёр.

Крыжу пачэсны, верных ачышчэньне, уладароў сіла, асьвяці ўсіх, што пакланяюцца табе і славяць Хрыста, які ў невыказнай добрасардэчнасьці сваёй усячыстыя рукі расьцягнуў на табе і сабраў у адно ўсе канцы зямлі.

Крыжабагародзічны. Калі Ты, Чыстая Маці, убачыла Сына Твайго і Ўладара, які на крыжы рукі расьцягнуў і быў прабіты кап'ём у бок, Ты з плачам усклікнула: "Гора мне! Як гэта церпіш Ты, Чалавекалюбча, які адымаеш цярпеньні ад людзей?"

Вершапесьні

Крыж, пастаўлены на чэрапавым месцы, несьмяротнасьць нам прарасьціў з крыніцы невычэрпнай – боку Збавіцеля.

Крыж пачэсны Збавіцеля – непарушная сьцяна для нас усіх, бо, спадзеючыся на яго, атрымліваем збаўленьне.

Добрая купля вашая, сьвятыя, бо, даўшы вашую кроў, вы сталіся спадкаемцамі нябесных дабротаў і, дачасна пацярпеўшы, атрымалі вечную радасьць. Сапраўды добрая вашая купля, бо, пакінуўшы тленнае, вы атрымалі ўзамен нятленнае і, цешачыся разам з анёламі, няспынна славіце Тройцу адзінасутную.

Крыжабагародзічны. Калі беззаганая Дзева ўбачыла Цябе, Збавіцелю, узьнесенага на крыжы, Яна з плачам усклікнула: "Гора мне, мілае Дзіця маё! Што здарылася, і як гэта Ты, які трымаеш усё рукою Тваёю, быў прыбіты цялесна да дрэва?"