ЧАЦЬВЕР УВЕЧАРЫ

Калі Ты, Збавіцелю, быў прыбіты да крыжа, сонца памеркла ад страху, заслона царкоўная разарвалася, зямля захісталася, камяні патрэскаліся, ня ў змозе бачыць, як Творца іхні і Бог з уласнае волі церпіць на дрэве несправядлівыя мукі і зьнявагі ад беззаконных.

Павалены на зямлю, паранены страшным падзеньнем, ляжыць хітры зьмей, пераможаны расьпяцьцем Тваім, Чалавекалюбча. Адам ад праклёну вызваляецца і збаўляецца раней асуджаны. Дзеля гэтага молімся: "Збаў нас усіх, Шчодры, і зрабі годнымі валадарства Твайго".

Калі беззаконныя людзі прыбілі да крыжа Цябе, Спасе і Жыцьцё ўсіх, усё стварэньне ў страху задрыжэла, пякельнае валадарства і моц былі разбураныя Боскаю сілаю Тваёю, а прабацька Адам у радасьці ўсклікнуў: "Слава спагадлівасьці Тваёй, Чалавекалюбча".

Крыжабагародзічны. Калі Чыстая Дзева ўбачыла, як Ейнага Сына вялі на сьмерць, як чалавека, Яна з плачам усклікнула: "Чаго сьпяшыш пакінуць бязьдзетнаю мяне, якая нарадзіла Цябе, Хрысьце; што Ты ўчыніў, Збавіцелю ўсіх? Слаўлю і ўзьвялічваю бязьмежную дабрыню Тваю і чалавекалюбства, што пераўзыходзіць розум".

Вершапесьні

Хрысьце Спасе, які збавіў Пятра ў моры, збаў мяне сілаю крыжа Твайго і зьмілуйся нада мною.

"Хай будзе расьпяты!" – крычалі тыя, што раней карысталіся з дароў Тваіх, і забойцы праведнікаў прасілі сабе разбойніка замест Дабрачынца; але Ты, Хрысьце, маўчаў і ціха пераносіў іхнюю злосьць, жадаючы пацярпець і збавіць нас у чалавекалюбстве Тваім.

Божыя пакутнікі, што не палюбілі зямной уцехі, удастоіліся нябесных дабротаў і сталіся суграмадзянамі анёлаў; малітвамі іх, Госпадзе, зьмілуйся нада мною і збаў мяне.

Крыжабагародзічны. Калі Цябе, Спасе, Жыцьцё ўсіх, беззаконныя прыбілі да дрэва крыжовага, тады Чыстая і Беззаганная Маці Твая, стоячы побач, з плачам казала: "Гора Мне, Сыне любы, сьвятло вачэй Маіх! Як гэта Ты, які зямлю на водах павесіў, дазволіў сябе ўкрыжаваць сярод разбойнікаў?"