01 – 02 – 03 – 04 – 05 – 06 – 07 – 08 – 09 – 10 – 11 – 12 – 13 – 14 – 15
16 – 17 – 18 – 19 – 20
21 – 22 – 23 – 24 – 25 – 26 – 27 – 28 – 29 – 30 - 31 – 32 – 33 – 34 – 35
36 – 37 – 38 – 39 – 40
41 – 42 – 43 – 44 – 45 - 46 – 47 – 48 – 49 – 50 – 51 – 52
5 Бяжыце туды-сюды вуліцамі Ерузаліму, і паглядзіце, і выведайце, і шукайце на вуліцах яго: калі знойдзеце людзіну, калі там будзе, што паўніць суд, што шукае вернасьці, і Я дарую. 2 І хоць яны кажуць: „Жыў СПАДАР!" але прысягаюць хвальшыва. З СПАДАРУ, ці не на вернасьць зьвернены вочы Твае? Ты б'еш іх, але яны ня чуюць болю; Ты губіш іх, але яны адмаўляюцца прыняць навуку; закалянелі віды свае больш за скалу, адмаўляюцца навярнуцца. 4 Затым я сказаў: „Напэўна гэта небаракі, яны дурныя, бо яны не ведаюць дарогі СПАДАРОВАЕ, ані суду Бога свайго; 5 Пайду сабе да вялікіх людзёў і пагутару зь імі, бо яны ведаюць дарогу СПАДАРОВУ, суд Бога Свайго"; але гэтыя ўсі разам патрышчылі йго, разарвалі вязі. 6 За тое леў зь лесу заб'ець іх, сьцепавы воўк паглабае іх, леопард цікуе на іх ля местаў; хто выйдзе зь іх, будзе разарваны, бо памножыліся адвярненьні іхныя, павялічылася ізрада іхная. 7 „Як Імне дараваць табе гэта? Сынове твае пакінулі Мяне і прысягаюць тымі, каторыя не багі. Я ўзяў прысягу зь іх, а яны бязуляць і ў доме бязуліным зьбіраюцца гурбаю. 8 Яны - упашчаныя коні: рана ўстаючы, кажны ірзаў да жонкі суседа свайго. 2 Ці ня маю даведацца да такіх ? агалашае СПАДАР, і ці такому народу, як гэты, не памсьціць душа Мая?
10 „Узыйдзіце на сьцены й бурайце, але зьнішчэньня не рабіце; ськіньце стаўпцы яе, бо яны не СПАДАРОВЫ; 11 Бо чыста ізрадліва ўчынілі перад Імною дом Ізраеляў а дом Юдзін, агалашае СПАДАР. 12 Яны перачылі быцьцю СПАДАРА й казалі: .Няма Яго, і ня прыйдзе ліха на нас, і не абачым мы мяча ані галадові. ІЗ Прарокі будуць як узьвей-вецер, і слова нямаш у іх; так станецца ім" ".
Затым гэтак кажа СПАДАР Бог войскаў: „За тое, што вы кажаце гэтае слова, вось, Я перакіну словы Мае ў цяпло ў роце тваім, а люд гэты ў дровы, і яно пажарэць іх. Гля, прывяду народ здалеку на вас, доме Ізраеляў, агалашае СПАДАР, народ магучы, народ старавечны, народ, каторага мовы ты ня знаеш ані разумееш, што яны кажуць. 16 Сагайдак ягоны - як адчынены гроб; усі яны харобрыя. 17 І ён паесьць жніво твае, і хлеб твой яны паядуць; сыноў тваіх а дачкі твае ён ізьесьць, ізьесьць драбны й буйны статак твой, віны твае й фіґавыя дзервы твае; зголе мячом умацаваныя месты твае, на каторыя ты спадзяваўся. 18 Але й тых дзён, агалашае СПАДАР, ня выгублю вас супоўна. 19 І будзе, калі скажуць вам: ,3а што СПАДАР, Бог наш, робе ўсе гэта нам?' тады адказуй ім: ,Як вы пакінулі Мяне й служылі багом чужым у зямлі сваёй, так будзеце служыць чужаземцам у зямлі не сваёй' ".
20 Абясьціце гэта ў доме Якава і агаласіце ў Юдэі, кажучы: 21 „Слухайце ж цяпер гэта, людзе дурны й бяз сэрца, што мае вочы, але ня бача, і мае вушы, але ня чуе: 22 Ці вы не баіцеся Мяне ? агалашае СПАДАР, ці ня будзеце дрыжэць ад прытомнасьці Мае, Каторы палажыў пясок граніцаю мора. загадаю вечнаю, зь якое яно ня можа выступіць; і хоць хвалі кідаюцца, ня могуць, адылі, здолець; хоць яны равуць. ня могуць, адылі, перайсьці яго. 23 А ў гэтага люду сэрца бунтоўнае а звадлівае; яны збунтаваліся й пайшлі. 24 І не сказалі ў сэрцу сваім: ,Пабаімся ж СПАДАРА, Бога нашага, што даець дождж, раньні й позны ўпару, заховуе нам прызначаныя тыдні жніва. 25 Бяспраўі вашы адвярнулі гэта, і грахі вашыя запынілі ад вас добрае; 26 Бо апынуліся сярод люду Майго нягоднікі, яны цікуюць, як становячыя загубу, ловяць людзёў. 27 Як клетка поўная птунгак, так дамы іхныя поўныя ашукі; затым яны сталі вялікія й забагацелі. 28 Яны ўеліся, лышчаць, перайшлі ўчынкі нягодных, ня судзяць справы, справы сіротаў; маюць, адылі, дасьпех, і справаў бедных ня судзяць. 29 Ці ня маю даведацца да такіх? агалашае СПАДАР, ці такому народу, як гэты, не памсьціць душа Мая?"
30 Зумяваючыя а страшныя справы дзеяліся на зямлі: 31 Прарокі праракаюць ману, і сьвятарове радзяць подле рук іхных, і люд Мой так любе гэта; але што зробяць наапошку?
|
Галерэя
