Галоўная > Сьвятыя Тайны > Абрад Сьвятога Алеепамазаньня - першая версія перакладу

Абрад Сьвятога Алеепамазаньня - першая версія перакладу


17 лістапада 2009.

Сьвятар: Блаславёны Бог наш спрадвеку, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў.

Чытальнік: Амін. Сьвяты Божа, Сьвяты Моцны, Сьвяты Несьмяротны, зжалься над намі. (Тройчы)

Слава... цяпер...

Усесьвятая Тройца, зжалься над намі: Госпадзе, ачысьці грахі нашы; Уладару, даруй бясчынствы нашы; Сьвяты, наведай і аздараві немачы нашы дзеля Твайго імя.

Госпадзе, зьмілуйся (Тройчы)

Слава... цяпер...

Ойча наш, каторы ёсьць у небе, сьвяціся імя Тваё, прыйдзі валадарства Тваё, будзь воля Твая як у небе, так і на зямлі. Хлеба нашага штодзённага дай нам сёньня, і адпусьці нам грахі нашы, як і мы адпускаем вінаватым нашым; і ня ўводзь нас у спакусу, але збаў нас ад злога.

Сьвятар: Бо Тваё валадарства, і сіла, і слава Айца, і Сына, і Сьвятога Духа, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў.

Чытальнік: Амін.

Госпадзе, зьмілуйся (12 разоў)

Слава... цяпер...

Прыйдзіце, паклонімся Ўладару нашаму Богу.

Прыйдзіце, паклонімся і прыпадзем да Хрыста,, Уладара нашага і Бога.

Прыйдзе, паклонімся і прыпадзем да самога Хрыста, Уладара і Бога нашага.

(Псалом 142). Пачуй, Госпадзе, малітву маю, у вернасьці Тваёй нахілі вуха Тваё да маленьня майго, выслухай мяне ў Тваёй справядлівасьці.

І не ўваходзь у суд са слугой Тваім, бо ніхто жывы не апраўдаецца перад Табою.

Бо вораг прасьледуе душу маю, жыцьцё мае топча ў зямлю, у цемры патапіў мяне, быццам памёрлага.

Дух мой млее ва мне, і сэрца маё поўнае жаху.

Успамінаю даўнія дні, разважаю над усімі ўчынкамі Тваімі, і над творамі рук Тваіх задумваюся.

Да Цябе працягваю рукі мае: душа мая, быццам высахлая зямля, жадае Цябе.

Выслухай мяне хутка, Госпадзе, бо дух мой зьнемагае. Не хавай твару Твайго ад мяне, каб мне не стацца падобным да тых, што зыходзяць у магілу.

Дай мне хутка адчуць ласку Тваю, бо на Цябе спадзяюся. Пакажы мне шлях, па якім мне трэба ісьці, бо да Цябе ўзношу душу маю.

Збаў мяне, Госпадзе, ад ворагаў маіх – бо да Цябе прыбягаю.

Навучы мяне чыніць волю Тваю, бо Ты Бог мой. Хай добры дух Твой вядзе мяне па правым шляху.

Дзеля імя Твайго, Госпадзе, захавай жыцьцё маё; у дабраце Тваёй выведзі з бяды душу маю.

У гневе Тваім зьнішчы ворагаў маіх і выгубі ўсіх, што прасьледуюць душу маю, бо я слуга Твой.

Выслухай мяне, Госпадзе, у Тваёй справядлівасьці, і не ўваходзь у суд са слугою Тваім.

Выслухай мяне, Госпадзе, у Тваёй справядлівасьці, і не ўваходзь у суд са слугою Тваім.

Хай добры дух Твой вядзе мяне па правым шляху.

Слава... цяпер...

Алілуя, алілуя, алілуя: Слава Табе, Божа. (Тройчы)

Дыякан*: У супакоі Госпаду памолімся.

Людзі: Госпадзе, зьмілуйся.

Дыякан*: За супакой з вышыняў і збаўленьне душ нашых Госпаду памолімся.

– За гэтую сьвятую царкву і тых, што з вераю пашанаю і страхам Божым уваходзяць у яе, Госпаду памолімся.

– Каб гэты алей быў асьвячаны сілаю і найсьцем Сьвятога Духа, Госпаду памолімся.

– За слугу Божага (Божую) ..., за боскае наведаньне яго (яе) і каб зышла на яго (яе) ласка Сьвятога Духа, Госпаду памолімся.

– Каб яму (ёй) выбавіццца ад усякага гневу, суму і недастатку, Госпаду памолімся.

– Заступіся, зжалься, збаў і сьцеражы яго (яе) і нас, Божа, ласкаю тваёю.

– Успамянуўшы Найсьвятую, Усячыстую, Найблаславёную, слаўную Ўладарку нашу Багародзіцу і Заўсёды Дзеву Марыю і ўсіх сьвятых, самі сябе і адзін аднаго, і ўсё жыцьцё наша Хрысту Богу аддайма.

Людзі: Табе, Госпадзе.

Сьвятар улівае алей у посуд і кажа малітву асьвячэньня алею.

Дыякан*: Госпаду памолімся

Людзі: Госпадзе, зьмілуйся.

Сьвятар: Госпадзе, які міласэрнасьцю і дабротамі Тваімі аздараўляеш скрушлівыя душы і целы нашы: сам, Уладару, асьвяці гэты алей, каб ён быў таму, хто будзе памазаны ім, на аздараўленьньне, на адмену усякай спакусы, на ачышчэньне ад ўсякай нячыстасьці цела і душы, і ад усяго благога, каб у ім праславілася Тваё ўсесьвятое імя, Айца, і Сына, і Сьвятога Духа, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў.

Людзі: Амін.

Калі ёсьць больш чым адзін сьвятар, іншыя сьвятары чытаюць тую самую малітву ціха.

Дыякан*: Будзьма ўважлівыя.

Сьвятар: Мір усім.

Дыякан*: Мудрасьць. Слухайма ўважліва.

Пракімен (Пс 34): Хай міласэрнасьць Твая, Госпадзе, спачыне на нас, бо мы ўсклалі надзею на Цябе.

Верш: Уклікніце, праведнікі, Госпаду ў радасьці: хвала пасуе праведным.

Сьвятар: Мудрасьць.

Дыякан*: Чытаньне лісту сьвятога апостала Якуба.

Сьвятар: Слухайма ўважліва.

Дыякан*: Браты, за прыклад мук ліхіх і доўгацярплівасьці вазьміце прарокаў, што імем Гасподнім прамаўлялі. Вось мы шчасьлівымі называем тых, што цярпелі. Вы чулі пра стойкасьць Йова і бачылі канец яго ў Госпада, бо Госпад вельмі міласэрны і спагадлівы. Дык перш за ўсё, браты мае, не прысягайце ані небам, ані зямлёю, ні ніякаю другою прысягаю; але няхай у вас будзе "так, так", і "не, не", каб не папасьці пад суд. Цяжка нехта з вас журыцца? Няхай моліцца. Весела каму? Хай сьпявае псалмы. Занядужаў нехта з вас? Хай пакліча сьвятароў Царквы, хай памоляцца над ім, памазаўшы яго алеем у імя Госпада, і малітва (поўная) веры будзе ратункам для хворага, і Госпад уздыме яго; а калі б меў ён грахі, будуць яму адпушчаныя. Вызнавайце адзін перад адным праступкі вашы і маліцеся адзін за аднаго, каб атрымаць здароўе. Бо вялікую сілу мае вытрывалая малітва праведнага. (Як 5:12-16)

Сьвятар: Мір табе.

Дыякан*: Мудрасьць. Слухайма ўважліва.

Людзі: Алілуя, алілуя, алілуя.

Верш (Пс 100). Міласьць і ласку буду славіць у песьнях; буду пяяць Табе, Госпадзе.

Сьвятар: Мір усім.

Людзі: І твайму духу.

Сьвятар: Чытаньне сьвятога Евангельля паводле Лукі.

Людзі: Слава Табе, Госпадзе, слава Табе.

Дыякан*: Слухайма ўважліва.

Сьвятар: У той час нейкі законьнік прыступіўся да Ісуса і, спакушаючы Яго, сказаў: "Настаўнік, што мне рабіць, каб атрымаць вечнае жыцьцё?" А Ён адказаў Яму: "У Законе што напісана? Як чытаеш?" А той адказаў: "Любі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёй душою тваёю, і ўсёй сілаю тваёю, і ўсім разуменьнем тваім; і бліжняга твайго як самога сябе" Ісус сказаў яму: "Добра ты адказаў: рабі так і будзеш жыць". Але ён, хочучы апраўдацца, спытаў Ісуса: "Хто мой бліжні?" На гэта Ісус сказаў: "Нейкі чалавек ішоў з Ерусаліму ў Ерыхон і папаўся разбойнікам, якія забралі ў яго ўсё, ранілі і пайшлі, пакінуўшы яго ледзь жывым. Здарэньнем адзін сьвятар ішоў тэй дарогаю і, угледзеўшы яго, прайшоў міма. Таксама і лявіт, быўшы на тым месцы, падышоў, паглядзеў і прайшоў міма. Самаранін жа нейкі, ідучы, найшоў на яго і, угледзеўшы, зьлітаваўся. І, падышоўшы, перавязаў яму раны, паліўшы алеем і віном; і пасадзіў яго на свайго асла, перавёз у заезд і паклапаціўся аб ім. А на другі дзень, ад'язджаючы, дастаў два дынары, даў гаспадару заезду і сказаў яму: “Даглядай яго, і калі выдасі што болей, дык я, вярнуўшыся, аддам табеі Хто з гэтых трох, думаеш ты, быў бліжнім таму, хто папаўся разбойнікам?" Ён жа адказаў: "Той, хто зьлітаваўся над ім" Тады Ісус сказаў яму: "Ідзі і ты рабі таксама". (Лк 10:25-36)

Людзі: Слава Табе, Госпадзе, слава Табе.

Дыякан*: Зьмілуйся над намі, Божа, паводле Тваёй вялікай міласэрнасьці, молімся Табе, пачуй нас і зьмілуйся.

Людзі: Госпадзе, зьмілуйся; Госпадзе, зьмілуйся; Госпадзе, зьмілуйся. (Так пасьля наступных прашэньняў)

– Яшчэ молімся за зьмілаваньне, жыцьцё, супакой, здароўе, збаўленьне, наведаньне і адпушчэньне грахоў слугі Божага (Божай) ... .

– Каб Госпад Бог паслаў яму (ёй) ласку збаўленьня і вызваленьня ад немачаў, і узьняў яго (яе) з ложа хваробы, скажам усе: Госпадзе, пачуй нас і зьмілуйся.

Сьвятар: Бо Ты міласьцівы і чалавекалюбны Бог, і Табе славу аддаем, Айцу, і Сыну, і Сьвятому Духу, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў.

Людзі: Амін.

Дыякан*: Госпаду памолімся.

Людзі: Госпадзе, зьмілуйся.

Сьвятар: Беспачаткавы, вечны Сьвяты сьвятых, што паслаў Сына Твайго адзінароднага, які аздараўляе ўсякую немач і ўсякую рану душ і целаў нашых, зышлі Духа Твайго Сьвятога і асьвяці гэты алей, і зрабі, каб ён быў для слугі Твайго (Тваёй), што памазваецца ім, на дасканалае адпушчэньне грахоў яго (яе) і на спадкаемства валадарства нябеснага.

Бо Ты, Божа наш, Той, хто мілуе збаўляе нас, і Табе славу аддаем, разам з адзінародным Тваім Сынам, і з усесьвятым, добрым і жыцьцядайным Тваім Духам, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў.

Людзі: Амін.

Сьвятар памазвае хворага, молячыся:

Ойча сьвяты, лекару душ і целаў, Ты, што паслаў адзінароднага Твайго Сына, Госпада нашага Ісуса Хрыста, які аздараўляе ўсякую хворасьць і вызваляе ад сьмерці, аздараві (гэтым памазаньнем) слугу Твайго, і адымі ад яго ўсе цялесныя і душэўныя немачы, што яго апанавалі, і ажыві яго ласкаю Тваёю: малітвамі ўсесьвятое Ўладаркі нашае Багародзіцы і заўсёды Дзевы Марыі, і ўсіх сьвятых Тваіх.

Бо Ты крыніца аздараўленьняў, Божа наш, і Табе славу аддаем, разам з адзінародным Тваім Сынам і адзінасутным Духам, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

Скончыўшы памазаньне, Сьвятар, адчыніўшы кнігу Сьвятога Евангельля, кладзе яе на галаву хворага пісаным уніз і, прытрымліваючы Евангельле, але не ўскладаючы рук на хворага, гаворыць гэтую малітву:

Уладару сьвяты, дабрасардэчны і шматміласэрны Госпадзе Ісусе Хрысьце, Сыне і Слова Бога жывога, Ты не жадаеш сьмерці грэшніка, але хочаш, каб ён навярнуўся і жыў. Вось я не ўскладаю рук (маіх) на галаву таго (той), што прыйшоў (прыйшла) да Цябе ў грахох і просіць праз мяне адпушчэньня правінаў; але ўскладаю руку Тваю, магутную і сільную, што ў гэтым сьвятым Евангельлі, і малюся Табе і прашу міласэрнае і незлапамятлівае чалавекалюбства Тваё, Божа, Збаўца наш, які праз прарока Натана даў адпушчэньне Давіду, калі той пакаяўся ў сваіх грахох, і які прыняў малітву каяньня Манасіі: у Тваім звычайным чалавекалюбстве прымі цяпер слугу Твайго (Тваю) ..., які (якая) прыходзіць, каючыся ў сваіх грахох, не ўзіраючыся на ягоныя (ейныя) правіны. Бо Ты Бог наш, які загадаў прабачаць семдзесят разоў па сем тым, што ўпалі ў грахі, і міласэрнасьць Твая роўная велічы Тваёй, і Табе належыцца ўсякая слава, пашана і пакланеньне, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

Уладару сьвяты, добрасардэчны і многаміласэрны Госпадзе Ісусе Хрысьце, Сыне і Слова Бога жывога, Ты не жадаеш сьмерці грэшніка, але хочаш, каб ён навярнуўся і жыў. Вось я не ўскладаю рук на галаву таго (тое), што прыйшоў да Цябе ў грахох, і просіць у Цябе праз нас адпушчэньня грахоў; але ўскладаю руку Тваю магутную і сільную, што ў гэтым сьвяты Евангельлі і малюся і прашу міласэрнае і незлапамятнае чалавекалюбства Тваё, Божа, Збавіцелю наш, які праз прарока Натана даў адпушчэньне грахоў Давіду, які пакаяўся ў сваіх правінах, і які прыняў каетную малітву Манасіі: сам прымі слугу Твайго (Тваю), які (якая) каецца ў сваіх правінах, прымі ў Тваім звычайным чалавекалюбстве, не ўзіраючыся на ягоныя (ейныя) правіны. Бо Ты Бог наш, які загадаў прабачаць семдзесят разоў сем тым, што ўпалі ў грахі: бо веліч Твая і міласэрнасьць Твая, і табе належыцца ўсякая слава, пашана і пакланеньне, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.

Зьняўшы Евангельле, дае яго цалаваць хвораму. Пасьля кажа:

Сьвятар: Слава Табе, Хрысьце Божа, надзея наша, слава Табе.

Людзі: Слава... цяпер...

Госпадзе, зьмілуйся; Госпадзе, зьмілуйся; Госпадзе, зьмілуйся. Ойча, блаславі.

Сьвятар: Хрыстос, праўдзівы Бог наш, малітвамі ўсячыстае свае Маці, сілаю пачэснага і жыцьцядайнага крыжа, малітвамі сьвятога, слаўнага і ўсяхвальнага апостала Якуба, першага біскупа Ерусалімскага і сваяка Гасподняга і ўсіх сьвятых, хай зьмілуецца над намі і збавіць нас, бо Ён добры і Чалавекалюбец.

Людзі: Амін.


Вярнуцца назад