|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Вялікая Серада |
ЮТРАНЬ
Пачатак, уключна з трапаром, як у Вялікі Панядзелак.
Сядальная песьня 1 (Тон 3): Блудніца прыступілася да Цябе і паліла ногі Твае, Чалавекалюбча, духмяным алеем і сьлязьмі, і Тваім загадам вызвалілася ад смуроду паганых учынкаў сваіх; а няўдзячны вучань, хоць ён дыхаў Тваёй ласкаю, адкідае яе, і апранаецца ў смурод хцівасьці, прадаўшы Цябе. Слава, Хрысьце, добрасардэчнасьці Тваёй.
Слава ... Цяпер ..: Тое самае.
Сядальная песьня 2 (Тон 4): Юда крывадушны, ахоплены любоўю да грошай, разважае, як прадаць Цябе, Госпадзе, Скарб жыцьця. Ап'янелы хцівасьцю, ён ідзе да юдэяў, і кажа беззаконным: "Што дасьцё мне за тое, што выдам Яго вам на ўкрыжаваньне?".
Слава ... Цяпер ..: Тое самае.
Сядальная песьня 3 (Тон 1): Грэшніца з плачам усклікнула Табе, шчодры Госпадзе, аціраючы ўсячыстыя ногі Твае валасамі галавы сваёй, і стогнучы з глыбіні душы: "Не адкінь мяне і ня брыдзіся мною, Божа мой, але прымі маё каяньне і збаў мяне, бо Ты адзіны Чалавекалюбец".
Слава ... Цяпер ...: Тое самае.
Чытаньне Сьвятога Евангельля паводле Яна (12:17-50)
У той час увесь народ, які быў з Ісусам, сьведчыў, што Ён выклікаў Лазара з магілы і ўваскрасіў яго з мёртвых. Таму і выйшаў натоўп Яму насустрач, бо пачуў, што Ён зрабіў цуд. Фарысэі ж гаварылі адзін аднаму: "Бачыце, што нічога не дасягаеце: увесь сьвет пайшоў за Ім". Сярод тых, што прыйшлі на сьвята пакланіцца, былі некаторыя грэкі. Яны падышлі да Піліпа, што з Бэтсаіды Галілейскай, і прасілі яго, кажучы: "Спадару, хочам бачыць Ісуса". Піліп пайшоў і сказаў Андрэю. Тады Андрэй і Піліп пайшлі і сказалі Ісусу. А Ісус даў ім такі адказ: "Прыйшла гадзіна, каб уславіўся Сын Чалавечы. Сапраўды, сапраўды кажу вам: калі пшанічнае зерне, упаўшы ў зямлю, не памрэ, яно застанецца адно, а калі памрэ, прынясе багаты плён. Хто любіць сваю душу, той загубіць яе; а хто ненавідзіць сваю душу на гэтым сьвеце, зьберажэ яе для вечнага жыцьця. Хто хацеў бы служыць Мне, хай ідзе за Мною, і дзе Я, там будзе і Мой слуга. Калі нехта служыць Мне, ушануе яго Мой Айцец. Цяпер душа Мая ўстрывожаная, і што Мне сказаць? Ойча, вызвалі Мяне ад гэтай гадзіны! Але ж таму Я і прыйшоў, на гэтую гадзіну. Ойча, праслаў імя Тваё!". Тады пачуўся голас з неба: "Праславіў і яшчэ праслаўлю!". Народ жа, які стаяў і чуў, казаў: "Загрымела", а іншыя казалі: "Анёл гаварыў з Ім". У адказ Ісус сказаў: "Ня дзеля Мяне гэты голас, а дзеля вас. Цяпер адбываецца суд над гэтым сьветам, цяпер князь гэтага сьвету будзе выкінуты вон. А Я, калі буду ўзьнесены над зямлёю, прыцягну ўсіх да сябе". Гэта сказаў Ён, даючы зразумець, якой сьмерцю належала Яму памерці. Народ адказаў Яму: "Мы ведаем з Закону, што Хрыстос застаецца давеку, дык як жа Ты кажаш, што Сын Чалавечы павінен быць узьнесены? Хто гэты Сын Чалавечы?". Ісус сказаў ім: "Яшчэ на кароткі час сьвятло ёсьць сярод вас. Хадзіце, пакуль маеце сьвятло, каб цемра не агарнула вас. Хто ходзіць у цемры, ня ведае, куды ідзе. Пакуль маеце сьвятло, верце ў сьвятло, каб вам быць сынамі сьвятла". Гэта казаў Ісус і, адышоўшы, схаваўся ад іх. I хоць столькі цудаў учыніў Ён перад імі, яны ня ўверылі ў Яго, каб спраўдзілася слова прарока Ісаі, які сказаў: "Госпадзе, хто паверыў чутаму ад нас, і рука Гасподняя каму аб'явілася?". Яны таму не маглі ўверыць, што, як зноў сказаў Ісая: "Асьляпіў іхнія вочы і цьвёрдымі зрабіў іхнія сэрцы, каб яны ня бачылі вачыма і не зразумелі сэрцам і не навярнуліся, каб Я ацаліў іх". Гэта сказаў Ісая, бо бачыў Ягоную славу і аб Ім казаў. Між тым многія з начальнікаў уверылі ў Яго, але са страху перад гэбрэямі не прызнаваліся, каб іх не адлучылі ад сынагогі. Бо яны ўзьлюбілі чалавечую хвалу больш за хвалу Божую. А Ісус усклікнуў і сказаў: "Хто верыць у Мяне, верыць не ў Мяне, але ў Таго, хто Мяне паслаў. I хто бачыць Мяне, бачыць Таго, хто паслаў Мяне. Я прыйшоў на сьвет як сьвятло, каб кожны, хто верыць у Мяне, не заставаўся ў цемры. А калі нехта пачуе словы Мае, але іх не захавае, то Я яго не суджу: Я не прыйшоў судзіць сьвет, але збавіць сьвет. Хто пагарджае Мною і не прымае Маіх словаў, той мае свайго судзьдзю: слова, якое Я сказаў, будзе судзіць яго ў апошні дзень. Бо Я не ад сябе казаў, але Той, хто Мяне паслаў, Айцец, сам даў Мне наказ, што Мне сказаць і што абвясьціць. Тое, што кажу, кажу, як сказаў Мне Айцец".
Псалом 50.
Малітва: "Збаў, Божа, людзей Тваіх...".
Трысьпеў (Тон 2)
Песьня 3
Ірмас: Ты паставіў мяне на камені веры і даў мне магутны голас супраць ворагаў маіх. Мой дух усьцешыўся, і я запяяў: "Ніхто не сьвяты, апрача Бога нашага, і няма праведнага, апрача Цябе, Госпадзе".
Дарма зьбіраецца беззаконнае зборышча, каб злачынна асудзіць Цябе, Хрысьце Збавіцелю, якому пяём: "Ты Бог наш, і ніхто не сьвяты, апрача Цябе, Госпадзе".
Злачыннае зборышча беззаконных з нянавісьцю да Бога ў душы, разважае, як забіць, нібы злачынцу, праведнага Хрыста, якому пяём: "Ты Бог наш, і ніхто не сьвяты, апрача Цябе, Госпадзе".
Кандак (Тон 4): Я грашыў горш за блудніцу, але ніколі не прыносіў Табе струменяў сьлёз. Цяпер моўчкі прыбягаю да Цябе і з любоўю цалую ўсячыстыя ногі Твае, каб Ты, Уладару і Збавіцелю, даў адпушчэньне даўгоў мне, што клічу: "Ад паганых учынкаў маіх збаў мяне".
Ікас: Жанчына, што была раней блудніцаю, сталася імгненна цнатліваю і ўзьненавідзела свае бессаромныя ўчынкі і слодычы цялесныя, калі прыгадала вялікі сорам і мукі, на якія будуць асуджаныя блудніцы і грэшнікі, сярод якіх я першы. Хоць баюся суду, але, як бяздумны, не пакідаю благіх шляхоў маіх. А жанчына грэшніца збаялася, сьпешна прыйшла да Збавіцеля і ўсклікнула: "Добры Чалавекалюбча, ад бруду ўчынкаў маіх ачысьці мяне!".
Песьня 8
Ірмас: На загад мучыцеля печ была распаленая ў сем разоў. Але полымя не спаліла юнакоў, якія, не паслухаўшыся загаду цара, усклікалі: "Усе творы Гасподнія, слаўце Госпада і ўзьвялічвайце Яго праз усе вякі!".
Жанчына паліла духмяным алеем Тваю, Хрысьце, Боскую і пачэсную галаву, дакранулася да Тваіх усячыстых ног сваімі апаганенымі рукамі і ўсклікнула: "Усе творы Гасподнія, слаўце Госпада і ўзьвялічвайце Яго праз усе вякі!".
Грэшніца абмывае сьлязьмі ногі Творцы і выцірае іх сваімі валасамі; і, атрымаўшы адпушчэньне грахоў, зробленых ёю ў жыцьці, кліча на ўвесь голас: "Усе творы Гасподнія, слаўце Госпада і ўзьвялічвайце Яго праз усе вякі!".
Збавеннай любоўю да Бога і струменямі сьлёз удзячная жанчына атрымала выкуп за свае грахі; абмытая дачыста сваім вызнаньнем, яна не пасаромелася ўсклікаць на ўвесь голас: "Усе творы Гасподнія, слаўце Госпада і ўзьвялічвайце Яго праз усе вякі!".
Песьня 9
Ірмас: З душою чыстаю і неапаганенымі вуснамі, хадзеце, будзем славіць беззаганную і ўсесьвятую Маці Эмануэля, і праз Яе прынясем малітву Народжанаму ад Яе: "Пашкадуй, Хрысьце Божа, душы нашыя і збаў нас!".
Няўдзячны і поўны зайздрасьці і злосьці Юда дамаўляецца пра цану Дару Божага, праз Якога доўг грахоўны быў сплочаны. Пашкадуй, Хрысьце Божа, душы нашыя і збаў нас!
Юда пайшоў да беззаконных начальнікаў і сказаў: "Што дасьцё мне за тое, што прадам вам Хрыста, якога шукаеце?". За грошы ён адкінуў прыязьнь Хрыстовую. Пашкадуй, Хрысьце Божа, душы нашыя і збаў нас!
Засьлеплены срэбралюбствам, ты забыўся, як Хрыстос вучыў, што душа больш вартасная за ўвесь сьвет. Таму ў роспачы ты, здраднік, павесіўся. Пашкадуй, Хрысьце Божа, душы нашыя і збаў нас!
Экзапастылар (Тон 3): Сьвятліцу бачу, Збавіцелю, упрыгожаную, але вопраткі ня маю, каб увайсьці ў яе: прасьвятлі вопратку душы маёй, Сьветладайны, і збаў мяне.
Пахвальныя псалмы
(Тон 1): У Табе, Сыне Дзевы, блудніца пазнала Бога і з плачам памалілася Табе, бо грахі яе былі вартыя сьлёз. "Разьвяжы путы грахоў маіх, – усклікнула яна, – як я разьвязваю валасы. Хоць я заслужыла на пакараньне, але Ты яві мне любоў сваю, і я сярод мытнікаў буду прапаведаваць Цябе, Дабрачынца мой і Чалавекалюбча!".
Грэшніца зьмяшала духмяны алей са сьлязьмі і паліла ім усячыстыя ногі Твае, цалуючы іх, і Ты яе апраўдаў. Даруй і нам прабачэньне, Госпадзе, што захацеў за нас пацярпець, і збаў нас.
Грэшніца прынесла духмяны алей, а вучань дамовіўся з беззаконьнікамі. Яна з радасьцю выліла каштоўны алей; ён пайшоў прадаць Бясцэннага. Яна прызнала Хрыста Госпадам; ён адпаў ад Настаўніка. Яна атрымала вызваленьне, а Юда стаўся нявольнікам ворага. Страшная скамянеласьць ягонага сэрца! Вялікае ейнае пакаяньне! Даруй яго і нам, Збавіцелю, што за нас пацярпеў, і збаў нас.
Бессардэчны Юда бачыў, як грэшніца цалавала ногі Твае, і вырашыў пацалункам падступна прадаць Цябе. Яна разьвязала валасы свае, а ён быў зьвязаны злосьцю. Замест духмянага алею ён прынёс смурод нянавісьці, бо зайздрасьць сьляпая на дабро. О Юдава бессардэчнасьць! Сьцеражы ад яе, Божа, душы нашыя!
Слава ...
(Тон 2): Грэшніца пайшла сьпешна купіць каштоўнага алею, каб памазаць Дабрачынцу, і ўсклікнула голасна купцу: "Дай мне алею, каб памазаць Таго, хто ачысьціў мяне ад грахоў маіх!".
Цяпер ...
(Тон 6): Топячыся ў сваіх грахох, блудніца знайшла ў Табе прыстанак збаўленьня і, льючы алей, зьмяшаны са сьлязьмі, усклікнула: "Госпадзе, Ты бачыш грэшных і прымаеш іхняе каяньне. Збаў мяне, якая таплюся ў моры грахоў, у вялікай міласэрнасьці Тваёй!".
Вершапесьні
(Тон 6): Сёньня Хрыстос прыходзіць у дом фарысэя, і грэшніца падыходзіць да Яго, падае да Ягоных ног і ўсклікае: "Глянь на мяне, якая таплюся ў грахох; я ў роспачы ад учынкаў маіх; але Ты, Госпадзе, у любові Тваёй не адкінь мяне, але даруй адпушчэньне грахоў і збаў мяне".
Верш: Зранку мы напоўніліся любоўю Тваёю, Госпадзе, узрадаваліся і ўсьцешыліся.
Блудніца распусьціла валасы свае перад Табою, Уладару, а Юда працягнуў рукі да беззаконьнікаў; тая атрымала адпушчэньне грахоў, а ён атрымаў срэбранікі. Славім Цябе, што быў прададзены, каб нас зрабіць свабоднымі, і ўсклікаем: "Госпадзе, слава Табе!".
Верш: Будзем цешыцца праз усе дні жыцьця нашага за дні, калі Ты нас упакорыў, за гады, калі мы цярпелі гора. Хай слугі Твае ўбачаць творы Твае, а сыны іх – славу Тваю.
Падышла да Цябе, любы Збавіцелю, жанчына, грэшная і апаганеная і, плачучы ў прадбачаньні Тваіх мукаў, казала: "Ня сьмею глянуць на Цябе, Уладару. Але ж Ты прыйшоў, каб збавіць мяне, грэшніцу. Я мёртвая: уздымі мяне з бездані, як Ты ўзьняў на чацьверты дзень Лазара з магілы; прымі мяне, няшчасную, Госпадзе, і збаў мяне".
Верш: Хай сьветласьць Госпада Бога нашага будзе на нас; глянь прыхільна на працу рук нашых! Дай посьпех працы рук нашых!
У роспачы ад свайго грэшнага жыцьця і дрэнных звычак, добра вядомых усім, жанчына прыйшла да Цябе з духмяным алеем і ўсклікнула на ўвесь голас: "Не адкінь мяне, грэшніцу, Сыне Дзевы; не пагардзі сьлязьмі маімі, Радасьць анёлаў; але прымі маё каяньне, Госпадзе, і ў вялікай міласэрнасьці Тваёй збаў мяне!".
Слава ... Цяпер ...
(Твор манашкі Касіяны, тон 8): Жанчына, што ўпала ў шматлікія грахі, усьвядоміла Боства Тваё, Госпадзе, і выканала абавязак міраносіцы; перад Тваім пахаваньнем яна прынесла духмяны алей і, плачучы наўзрыд, казала: "Гора мне! Ноч атачае мяне, цёмная і бязьмесячная, і распальвае ўва мне грэшныя пажаданьні. Прымі струмені сьлёз маіх, Ты, што водамі з хмараў напаўняеш мора. Прыхіліся да стогнаў сэрца майго, Ты, што ў невыказным спусташэньні сваім нахіліў неба. Я буду цалаваць найчыстыя ногі Твае і аціраць іх валасамі галавы маёй – ногі, крокі якіх Эва пачула апоўдні ў раі і ў страху схавалася. Хто можа зьведаць мноства грахоў маіх і бездань судоў Тваіх, Збавіцелю душы маёй? Не адкінь мяне, слугу Тваю, у бязьмернай міласэрнасьці Тваёй". |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Галерэя
